Zo rond de klok van vijf voel ik me overvallen door de schemering. Wordt het nu al donker? Ja hoor, een uurtje later lijkt het wel middernacht.

15 november 2022 om 09:47

Met een zucht van verlangen naar betere tijden, duik ik de kelder in om een paar waxinelichtjes te pakken. Er ligt daar een hele voorraad. Kaarsjes branden vind ik echt gezellig, dat helpt me de winter door.

Ik maak ze zelf, van gerecyclede cupjes, omgesmolten kaarsvet en speciale waxinelichtlontjes. Mijn familie en vrienden weten inmiddels van deze hobby en bieden me hun restjes aan. Een beetje aarzelend, omdat ze niet echt kunnen geloven dat iemand blij wordt van hol-ogige waxinelichtcupjes en oud kaarsvet.

Van deze left-overs lichtjes maken vind ik echt leuk. Een kleine daad van verzet tegen het donker. ‘En het donker heeft het licht niet overwonnen’ steeds weer opnieuw waarmaken.

Laatst kreeg ik van een vriendin het restant van de rouwkaars die tijdens de uitvaart van haar vader had gebrand. Het was een flink stuk kaars nog. Ze had hem destijds mee naar huis gekregen, tien jaar gekoesterd, tien jaar geprutst met een lont die steeds uitging ook, trouwens. En nu kon ze hem wel loslaten. Of ik er wat mee kon. Er kwamen 125 nieuwe lichtjes uit de rouwkaars.

Het donker heeft het licht niet overwonnen. Mooi. En ook, wat een strijd! Zou het ook anders kunnen? Als het licht niet zozeer het duister hoeft te overwinnen, maar uit het duister ontstaat, hoeven we er niet tegen te vechten. Donker betekent misschien niet zozeer slecht, maar vraagt wel om vertrouwen in alle processen die zich in het donker voltrekken. Alles wat we letterlijk en figuurlijk niet kunnen zien, niet kunnen vastgrijpen. Zoals het zaad alleen in de donkere aarde kan rusten en alleen daar het wonder van ontkieming kan plaatsvinden. Zoals we in een donkere kamer dieper slapen, beter uitrusten en herstellen dan onder een t.l.-balk. Zoals het verwerken van heftige gebeurtenissen soms tijd van niets-doen vraagt.

De donkere maanden van het jaar zijn een uitnodiging om je over te geven aan alles wat je niet kunt zien, niet kunt grijpen. Vertrouwen dat er uit dit donker, uit de rust, uit het iets minder hoeven, ook weer iets nieuws geboren wordt. In dankbaarheid voor alle mysteries die zich in duisternis voltrekken, kan ik mooi een kaarsje branden, denk ik tevreden.

Roos van Doorn

Voorganger Vrijzinnigen Bennekom