De Zomerboodschap van… Agnès

Twaalf jaar maar liefst was Agnès Gilles predikant in de Brinkstraatkerk. Daar deed ze haar witte toga uit, die ze in haar eerste jaren als predikant nodig had om te laten zien wie de dominee was. In Bennekom groeide ze als predikant en was de toga op een gegeven moment niet meer nodig. Na 12 jaar verliet ze de Brinkstraatkerk en vertrok naar De Open Hof in Ede. “Ik vertrek met een goed gevoel.” zei ze. “ Ik hou van de mensen en de mensen houden van mij”. Ze houdt nog steeds van Bennekom. Agnès is de 6e in deze artikelenreeks, met haar Zomerboodschap.

Coronagedoe laat je nadenken over wat echt belangrijk is

Door Wout Schotsman

BENNEKOM - Waarom heeft ze toch gekozen voor de Heinrich Witte Bank als ontmoetingsplek? We steken even de armen naar elkaar uit om te meten: ja, de bank is breed genoeg om anderhalve meter van elkaar te zitten. En daarmee zitten we meteen middenin het gesprek. Vlak voor de coronacrisis heeft ze nog één keer gepreekt voor een volle kerk. Daarna was het even twijfelen maar al gauw besloot ze zoveel mogelijk huisbezoek te doen. Maar een gemeente van 1100 leden, die bereik je op die manier niet zo snel. Ze vertelt van een telefoongesprek met een dame van flink in de negentig, die haar zei: “Stel dat dit mijn laatste levensjaar is, dan laat ik me toch niet opsluiten!” Peinzend zegt ze: “Dat klinkt fatalistisch, maar het heeft ook iets moois. Die mevrouw leeft bewust en heeft de moed om keuzes te maken!”

Coronagedoe

“Het coronagedoe is niet alleen maar negatief,” zegt ze. “het laat je ook nadenken over wat er nu echt belangrijk is. Het belangrijkste zijn de relaties. Heb lief; kijk naar elkaar om. Kijk naar wat je samen kunt bereiken.” Ze lacht: “Ondanks de afstand was er contact, was er saamhorigheid. Ik heb een enorme hoeveelheid kaarten en briefjes gekregen van gemeenteleden, ook met de bemoedigende woorden: Je weet toch wel dat wij aan de andere kant van het computerscherm zitten? We zien je wel!””.

Hoe nu verder?

Haar motto was al: Leef! En heb lief. In dit nieuwe normaal, waarvan we niet weten hoe lang dat duurt, is dat extra belangrijk. Nee, ze weet nog niet precies hoe nu verder. In september gaat ze daarover praten met de kerkenraad. Ze is zeer gesteld op het contact met de vele meelevende gemeenteleden. Maar ja, handen geven is er voorlopig niet bij. Nu besef je ineens hoe belangrijk het ritueel van handen geven was. Wat komt daarvoor in de plaats? Dat wordt nog een stevige zoektocht!

De Zomerboodschap

Die blijft: Leef! En heb lief. Vol vertrouwen en optimistisch kijkt ze vooruit. Klagen helpt je immers ook niet verder. Angst evenmin. Optimisme helpt om oplossingen, nieuwe vormen te vinden. Ze verwijst naar de Zuidafrikaner Jan Brand, de vierde staatspresident van Oranje Vrijstaat. Hij hield zijn volk steeds weer voor: “Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen”. Dat anderhalve eeuw oude motto spreekt Agnès Gilles zeer aan.