Column door Roos van Doorn

Sint gaf mij oorwarmers cadeau. Ze zijn zacht, warm en zakken nooit over je ogen, zoals een muts of haarband doet (daar ga ik altijd van fronsen in een poging vrij zicht te houden). Met een ingenieus mechaniekje zijn deze oorwarmers heel makkelijk in- en uit te klappen, mits je ze de goede kant opdraait. Dat is even zo’n handigheidje wat je door moet krijgen. Ze zijn ideaal! Ik zet ze af en toe ook binnen even op, lekker rustig in een huis vol tieners. Ik hoor alles wel, maar het komt nét iets zachter binnen.

Nu ik ze zelf heb, zie ik opeens overal mensen fietsen met oorwarmers. Ik voelde me pretty fashionable, totdat manlief fijntjes opmerkte dat dit mensen met hoofdtelefoons waren; oorwarmers waar ook nog muziek uit komt. Maar dit terzijde.

Ik bedacht me, dat mensen voor elkaar als oorwarmers kunnen zijn. Het zijn mensen die vriendelijke woorden spreken, waar je je aan kunt warmen als het een ongenadig koude dag is. Zo’n dag waarop de dingen tegenzitten, je alleen maar onpersoonlijke spam in je mailbox vindt, je onheus bejegend wordt en coronamaatregelen continu roet in je plannen gooien. Dan maken vriendelijke woorden dat je toch ontspannen je dag kunt vervolgen, terwijl je het zicht op de wereld die nu eenmaal is zoals hij is, niet verliest. Een beetje bescherming op zijn tijd kan geen kwaad (teveel bescherming wel, want dan wordt je onbereikbaar voor de mensen om je heen ). Sommige mensen zijn er echt goed in en klappen moeiteloos dat mechaniekje uit bij wie ze maar tegenkomen in het dorp.

Mentale oorwarmers, vriendelijke woorden van mensen, het zijn handige accesoires op weg naar kerst. Voor jezelf, of om iemand anders cadeau te doen. Want we weten dat juist op weg naar kerst de spanningen soms oplopen. Juist als het ideaal opgeroepen wordt van een wereld waarin even alles goed en vredig is, voel je waar het níet zo vredig is als je zou wensen. In je familie, in jezelf of in de wereld.

Ik wens u warme oren in december!

Roos van Doorn Voorganger Vrijzinnigen Bennekom