Scouting Bennekom-groep weer terug van World Jamboree: ‘Mentaal zitten we nog in Korea’

BENNEKOM De World Jamboree in Zuid-Korea was deze maand ‘wereldnieuws’. De hitte en de naderende orkaan waren de reden van de verontrustende berichten. Maar als je ‘even’ naar de ervaringen van Lars, Amelie, Stach en Karen, allen leden van Scouting Bennekom, luistert dan overheersen de bijzondere ervaringen, de mooie verhalen en geven ze al snel aan: ,,Mentaal zitten we nog in Korea.” Van de jetlag hebben ze nog wel wat last, maar dat weerhoudt het kwartet er niet van, soms van de hak op de tak, de mooiste verhalen te vertellen.

door Dick Martens

De groep Bennekomse scouts bestond uit 17 personen, die een geweldig avontuur beleefden. Karen, die als staflid naar Zuid Korea ging: ,,We hebben een appgroep en daar gaf, toevallig vandaag nog, iedereen aan, dat ze het jammer vonden om weer terug te zijn. Het klinkt misschien een beetje gek, want het is natuurlijk ook fijn om ‘het thuisfront’ weer te zien, maar wij noemen dat ‘de Jamboree Blues’. Dus dat je thuis bent, maar het jammer vindt, dat je daar niet meer bent. Het waren zeker ook wel intensieve dagen, maar je hebt niet eens het idee, dat je daar drie weken bent geweest.”

Het is natuurlijk ook fijn om het thuisfront weer te zien, maar wij noemen dit de Jamboree Blues

Ondanks de soms negatieve berichten in de pers, hebben ‘de Bennekommers’ het beslist anders ervaren. Lars: ,,We zijn weliswaar korter op het Jamboree-terrein geweest. En natuurlijk was het warm, maar het advies en ook ons devies was, smeren, de schaduw opzoeken als het kan en drinken, heel veel drinken. Er waren voldoende waterpunten, dus dat lukte prima.” 

SWOPPEN

Naast de warmte was er nog ‘een probleem’, de dreigende tyfoon die pal over het jamboreeterrein zou gaan. ,, Daarom is de Jamboree verplaatst naar Seoul”, legt Stach uit. ,,Die verplaatsing ging ook vlekkeloos en we maakten ook van de nood een deugd. Bij scouting is ‘swoppen’ best wel een ding. Dat betekent, dat je dingen uit je eigen land ruilt met een scout uit een ander land. Zeker de avond voor we hoorden, dat we weg moesten was iedereen ‘als een malle’ aan het swoppen.”

Bewijsstukken komen uit de tas van Amelie. Een pet van haar troep, waarop de namen staan van de mensen die ze ontmoet heeft. ,,Maar ook een koalabeertje van de Australiërs en ook een ‘gaaf’ Mexicaans popje. Dat swoppen deden we dan in ‘de schaduwtunnels’, daar was het koel. Daar ontstond letterlijk een soort van kleedjesmarkt, waar iedereen zijn of haar spullen uitstalde. Echt supergaaf.” 

HERINNERINGEN

De trip bestond verder ook uit de zogenaamde voor- en nareis. De fraaiste en indrukmakende plekken ‘spatten’ vervolgens door de kamer. ,,De grens tussen Noord- en Zuid-Korea, dat was echt indrukwekkend, tempels, de Lotte World Tower, met een supersnelle speedlift, de Mall.” Maar ook aan het Koreaanse eten wordt nog teruggedacht. ,,Vaak was het ‘too spicy”. Terug in Nederland waren de tompouce, friet en pannenkoek vaak ‘de eerste levensbehoeften’, maar toch overheersten de herinneringen: ,,En die waren onvergetelijk”.